Podobno był w planach wielki finał Oryginalnej Serii, ale Paramount obciął budżet i nie dał wyprodukować dwuodcinkowego zakończenia Star Treka. Tak więc zamiast właściwego finału, dostaliśmy Wymianę, która dzisiaj uważana jest za najbardziej seksistowski odcinek serii.
Czy jednak rzeczywiście Wymiana jest taka zła? I jak się wpasowuje w ogólny rozrachunek Oryginalnej Serii?
Witajcie w to piękne bożonarodzeniowe popołudnie!
Już od dłuższego czasu planowałam, że do końca tego roku zakończę omawianie Oryginalnej Serii, po części dlatego, że na 2021 roku planuję coś innego i chcę odpocząć od Star Treka przez jakiś czas; a po części dlatego że chciałabym zacząć inną serię Meg ogląda… chociaż jeszcze nie wiem o czym. Dlatego więc dzisiaj omówimy sobie przedostatni odcinek TOSa, a jutro lub pojutrze – ostatni.
A że wielki finał Oryginalnej Serii pozostawiał wiele do życzenia, większość fanów woli uważać Wszystkie wczora (i tak, to nie jest błąd, specjalnie sprawdziłam formę „wczora” i pojawia się w słownikach) za prawdziwe zakończenie.
Pamiętacie jak mówiłam, że Arena przypominała mi inny odcinek Oryginalnej Serii? Tym odcinkiem było właśnie Dobro kontra zło, i szczerze, po obejrzeniu go, odnoszę wrażenie, że jest nieco lepszy od Areny, po części dlatego, że nie ma tam Metronów udających, że są na wyższym stopniu rozwoju i brzydzą się przemocą, ale zmuszają „brutalne” rasy do walki na śmierć i życie. Tutaj ta walka ma o wiele bardziej sensowne wyjaśnienie i niesie za sobą ciekawe przesłanie.
No i hej, w tym odcinku pojawia się lewitujący w przestrzeni kosmicznej Abraham Lincoln!
Tak jak sugeruje polski tytuł, jest to odcinek o nierównościach między poszczególnymi grupami społecznymi. Porusza on kwestię tego, jak owe nierówności są podtrzymywane przez klasę panującą i czym są nieraz usprawiedliwiane. W gruncie rzeczy można to podciągnąć również pod inne sytuacje związane z nierównością. Jest to jeden z tych odcinków Star Treka, który nadal pozostaje uniwersalny.
Mamy tutaj kolejny odcinek, który wyszedł nieco kiczowato i postrzegany jest jako jeden ze słabszych odcinków Oryginalnej Serii. Krytycznie podchodzi do ruchu hipisowskiego i młodzieży w ogóle, a w świetle późniejszych wydarzeń (jak zabójstwa Mansona), ogląda się go z pewnym niepokojem. Co ciekawe, oryginalny scenariusz D. C. Fontany również związany był z przepaścią międzypokoleniową, ale na skutek licznych zmian jego wydźwięk się zmienił nie do poznania, dlatego scenarzystka najpierw poleciła, aby w napisach końcowych użyć jej pseudonimu zamiast prawdziwego nazwiska, a potem odeszła ze studia.
Drogę do raju krytykował też Walter Koenig, za to, że grany przez niego Czechow przedstawiony tam był jako miłośnik dyscypliny (choć w założeniu jego postać miała być młodzieniaszkiem, z którym utożsamiałaby się młodsza widownia).
